കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു കാര്യങ്ങള്‍ മതി,ഏതോ ബമ്പര്‍ ലോട്ടറിയടിച്ചാലെന്ന പോലെ മനസ്സിങ്ങനെ തുള്ളിച്ചാടാന്‍.ചിലപ്പോള്‍ രാവിലെയുണര്‍ന്നു വാതില്‍ തുറന്നിറങ്ങുമ്പോള്‍ എന്നെ കാത്തെന്ന പോലെ മാങ്കൊമ്പില്‍ ചിലച്ചിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിക്കിളി, ഓഫീസിലേയ്ക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ എന്നും എതിരേ വരാറുള്ള ചേച്ചിയുടെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി, സ്കൂള്‍ ബസ്‌ ലേയ്ക് വലിച്ചും കൊണ്ടോടുന്ന അമ്മയുടെ കൈയില്‍ തൂങ്ങിക്കിടന്നും കള്ളച്ചിരി തരുന്ന പേരറിയാ കുട്ടി, ഫെഡറല്‍ ബാങ്ക് എ റ്റി എം ലെ സെക്യൂരിറ്റി ചേട്ടന്റെ സുപ്രഭാതം, ഓഫീസ് റിസപ്ഷനിലെ റോസ് ന്റെ "ഹായ് ചേച്ചീ,ഇന്നും നല്ല മിടുക്കിയായിട്ടാണല്ലോ" എന്ന സ്വാഗതം... ഇതൊക്കെ തന്നെ ധാരാളമാണ്‌ ഒരു ദിവസം സമ്പന്നമാകാന്‍.. :)
നല്ലൊരു വൈകുന്നേരമായിരുന്നു ഇന്നലെ.മുല്ലപ്പെരിയാറും മരണവും കൂടി പങ്കു വെച്ചെടുത്ത പകലിനു ശേഷം,വീട്ടിലെത്തി "രാത്രി ലില്ലികള്‍ പൂത്ത പോല്‍, ഒരു മാത്രയീ മിഴി മിന്നിയോ??" (ഇന്നലെ ചുണ്ടില്‍ കുടുങ്ങിയ പാട്ട്‌ അതായിരുന്നു.. വിശേഷിച്ചും "മാറുരുമ്മിയുറങ്ങുവാന്‍ മനസ്സ് പങ്കിടാന്‍" എന്ന വരികള്‍ ) കേട്ടു കേട്ടിങ്ങനെ കിടന്നപ്പോള്‍ "എന്തുവാ??" എന്ന ചോദ്യവുമായി കൂട്ടുകാരന്റെ വിളി കാതില്‍..കൊല്ലം സ്ലാന്ഗ് എനിക്കൊട്ടുമില്ലെങ്കിലും അതിനെ കളിയാക്കിയാണ് ഈ ചോദ്യം.രണ്ടേ രണ്ടു മിനിറ്റ് മാത്രം നീണ്ട സംഭാഷണത്തിന് ശേഷം ഫോണ്‍ വെച്ചു എങ്കിലും ആ കോള്‍ തന്ന സന്തോഷം പറയാന്‍ വയ്യ.
അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു കിടന്നപ്പോഴാണ്‌ വല്ലപ്പോഴും ചാറ്റ് ചെയ്യുന്ന ഒരു ചേട്ടനെ ഓണ്‍ ലൈന്‍ ല്‍ രണ്ടു ദിവസമായി കാണാത്ത വിവരം ഓര്‍മ്മ വന്നത്.വിളിച്ചു നോക്കിയപ്പോള്‍ തിരക്ക് പിടിച്ച ജോലിയുടെ തലവേദനകളെ കുറിച്ചൊക്കെ പറഞ്ഞു അദ്ദേഹം. ചുരുങ്ങിയ വാക്കുകളില്‍ വിശേഷം പറഞ്ഞു വെച്ച ശേഷം ഒരു നിമിഷത്തിനുള്ളില്‍ മൊബൈല്‍ ല്‍ വീണ്ടും അതേ കോള്‍. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ രണ്ടു വയസ്സുകാരന്‍ മകന് എന്നോട് സംസാരിക്കണം എന്ന്. എന്തൊക്കെയോ ചോദിച്ചു ആ വാവ. ആകെ മനസ്സിലായത്‌ "ചോറുണ്ടോ? ചായ കുടിച്ചോ?" ഇതു മാത്രം. ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട്‌ ചോദിക്കുന്നതിനും ആശാന്‍ എന്തൊക്കെയോ മറുപടി പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു,എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല എങ്കിലും.
ആ നിമിഷം എനിക്ക് തോന്നിയ സന്തോഷം എത്രയെന്നു ഞാനെങ്ങനെ വിവരിക്കും? എത്ര നിസ്സാരമെന്നു തോന്നാമെങ്കിലും ആ കുഞ്ഞിന്റെ ഇത്തിരി സ്നേഹം എന്റെ ഒരു രാത്രിയെ മുഴുവന്‍ പ്രകാശിപ്പിച്ചു നിര്‍ത്തിയെന്നതാണ് സത്യം..
